Het is alweer een tijdje stil geweest op mijn blog. Er was ook niet echt veel te melden tot nu toe.
Vorige week heb ik het bericht gekregen van de emigratiedienst dat de positie is goed gekeurd. Of tewel mijn nieuwe beroep is goedgekeurd om een buitenlander op te mogen in zetten. Dat is dus goed nieuws. De laatste fase is dat mijn papieren nog een keer door de molen moeten. Er moet nog een keer naar de kopie van mijn paspoort worden gekeken, mijn verklaring van gedrag moet nogmaals worden beoordeeld en mijn longfoto moet nog een keer worden onderzocht. Alhoewel, mogelijk moet ik een nieuwe longfoto laten maken omdat de oude meer dan een jaar oud is.
Op dit moment zit ik in de auto opweg terug naar Sydney en ik heb al een aantal dagen mijn mail niet gezien, mogelijk dat de dienst mij gemaild heeft met de mededeling dat er nog een foto moet komen.
Ik zit in de auto omdat ik maar weer een keer op vakantie ben geweest. Dit keer naar de Snowy Mountains in Victoria. Ook dit keer had ik weer een lifter. Ditmaal een Zweedse jongen, Chris. Ex leger en ervaren kampeerder.
Ik ben twee weken terug vertrokken uit Sydney in zuidelijke richting langs de kust. Na de eerste nacht kamperen kwam ik er achter dat ik mijn matje vergeten was. Dus terug naar de dichts bij zijnde grote plaats, Nowra, om een ander matje aan te schaffen, terug naar Sydney was te ver en in de richting die we uit wilden was de komende dagen geen grote plaats. Dus uiteindelijk vanuit Nowra de heuvels overgereden en toen naar het zuiden. De tweede nacht overnacht vlak bij een grot. Een grot met als enige menselijke invloed een ladderje en een hek bij de ingang. Daarna was het op handen en voeten dor het water kruipen om verder te komen. De volgende dag zijn we Deua National Park in gereden. Dit bleek groter dan gedacht, maar wel de moeite. In dit park hebben we nog een grot bezocht. Ditmaal geen handen en voeten werk maar wel een erg gladde vloer van de vleermuizen poep. Na en regenachtige dag het park verlaten en richting Cooma gereden om voorraden in te slaan en mijn gaspot te vullen, die was na bijna een jaar eindelijk leeg. In Cooma maar op de camping overnacht omdat een warme douche op z'n tijd best prettig is. Op de camping nog een ouder Australisch echtpaar ontmoet wat overal lopend of fietsend naar toe ging. Beiden hadden een soort riksha karretje met daarop alles wat ze nodig hadden. Inclusief eten voor 40 dagen!
Vanaf Cooma is was het de bergen in. Via Thredbo, de Australische equivalent van een Frans skidorp. Zijn we uiteindelijk naar de grens met Victoria gereden. Vanaf daar was het off road fun. De track die we gekozen hadden bracht ons over 1 van de hoogste toppen van de mountains.
De volgende dag begon het te waaien, sneeuwen en hagelen. Ik kan je wel zeggen dat ik erg blij was met de hard core off road banden die ik op de auto heb. Gelukkig hield het in tegen de avond op met sneeuwen zodat we relatief comfortabel de tent konden opzetten. Op Mac Farlane flat deze keer. Dit bleek een vergissing te zijn. De wind begon weer aan te trekken en woei als eerste een bungy cord van de tarp (zeiltje dat dient als beschutting tegen de regen) aan stukken. Helaas dus geen overkapping meer. Vervolgens doen we de afwas bij de auto terwijl de kampeerstoeltjes bij het vuur staan. Helaas woei er 1 om, in het vuur. Zie foto. Hierna maar besloten om op tijd naar bed te gaan. Echter de wind trok nog meer aan en het begon te regen en hagelen. Tijdens een paar windstoten werd de tent volledig plat gedrukt. In de morgen vond mijn buitentent het wel welletjes en besloot om door te lekken. Op dat moment was het dus tijd om op te staan. Na Chris te hebben wakker gemaakt eerst maar een stuk gaan rijden om te kijken of we uberhaubt de track af konden komen. En dan bedoel ik qua omgevallen bomen en hoog water in kreken. Gelukkig waren we in staat om de “grote” weg te berijken. Maar in de daarop volgende dagen realiseerden we eigenlijk pas hoeveel mazzel we hebben gehad. Overal lagen bomen over de weg en de kreekjes waren woeste rivieren geworden. We hebben dus later ook geregeld moeten omkeren omdat er de boom over de weg te groot was om weg te slepen of het water stond te hoog om door te rijden.
Maar terug naar de “grote” weg. Toen we daar op reden regende het met bakken uit de hemel. We hebben uiteindelijk 2 uur later in een soortement van bushokje ons ontbijtje gemaakt. We hebben daar ook besloten om maar door te rijden naar de zuidkust, naar Lakes Entrance, de beschaving en om de nacht door te brengen in een huisje op een vakantiepark. Dat was uiteindelijk wel een genot. De volgende morgen opzoek naar en nieuwe stoel, immers de oude was in het kampvuur gevallen. Na een aantal winkels te hebben bezocht uiteindelijk in een kampeerwinkel terecht gekomen waar ze meerdere modelen stoelen hebben die een capaciteit van 120 a 130 kg hadden.
Ik zal even uitleggen hoe het hier werkt met kampeerstoelen: Je kan hier bij de Bunnings, soort van Gamma, kampeerstoeltjes kopen voor 8 dollar (4 euro). Op zicht prima stoeltjes, alleen niet als je 100 kg weegt zoals ik. Ik heb er in de tijd dat ik hier woon al heel wat versleten. Voordeel van een 8 dollar stoelje is wel dat als het nodig is je ze altijd onder de wielen kan schuiven om los te komen als je vast zit. Iets wat je niet zo snel doet met een stoel van 90 dollar.
Want dat is wat ik nu heb gekocht. Een kampeerstoel met gepolsterde zitting, rugleuning en armleuningen EN een geisoleerde drinkbeker houder. Bovendien is deze stoel een heel stuk meer naar mijn maat. Nu maar hopen dat die niet in het kampvuur dondert.
Na onze comfortabele nacht aan de zuidkust maar weer naar het noorden gereden. Uitaard weer door de Snowy Mountains. Hier en daar nog een stukje off road gedaan, alleen mijn auto begon steeds meer te sputteren, met name als het echt moeilijk werd. Dus heuvel op in de eerste versnelling in de lage gearing. Bovendien begon de auto steeds meer herrie te maken, Chris rijdt nog over een stuk hout wat opwipt en de linker buitenspiegel verbrijzeld en ten slotte besluit mijn koeler voor eten en drinken om er mee uit te scheien. Of te wel het werd tijd om daar huis te gaan. Dus na een laatste nacht in de bush naar Darthmouth gereden om daar op een camping te staan. Eenmaal aangekomen bij de camping bleek er niemand bij de receptie, echter na een rondje rijden over de camping kwamen we er achter dat de eigenaar in de kroeg zat om een pintje weg te tikken. Aangezien Dartmouth maar 1 kroeg heeft was het niet moeilijk om de eigenaar te vinden. Nadat wij ook een pintje hadden weggetikt terug naar de camping gegaan. Ik denk omdat wij en biertje met de eigenaar hadden gedronken en omdat ik had gevraagd om een koelkast, immers mijn koeler is stuk, besloot de camping eigenaar om ons het bunkhouse (huisje met stapelbedden) aan te bieden voor de prijs van een tent site. Daar zeiden wij geen nee tegen. Op de camping er nog achter gekomen dat mijn uitlaat was gebroken en daarom zoveel herrie maakte.
De volgende dag naar Albury gereden om de uitlaat gemaakt te krijgen en om een nieuwe buitenspiegel te kopen. Dat laatste was helaas niet gelukt. Uiteindelijk maar in de Reject Shop (Euro Shop) voor een paar dollar een handspiegel gekocht en die in de schaal van de buitenspiegel gelijmd.
De laatste ochtend wakker geworden na de laatste nacht kamperen. Dit keer aan de Murray rivier in de buurt van Walwa. Inmiddels weer terug in Sydney, waar het is lawaaiig en druk. Nogal een tegenstelling tot de bijna lege wegen in de mountains.
Dit was voor de regen en sneeuw
In de vleermuizenpoepgrot
Net uit de kleine handen en knieen grot
Oude begraafplaats van een gezonken dorp
De koala op mijn bumper
Sneeuw in de Snowy Mountains
De tracks waren soms smal
Errug smal
De top bereikt
Lopen door Australie
Op de rand van een depressie
Poging tot het repareren van de koelkast
Hoog water
Ook aan de kust was het slecht weer
Het einde van mijn stoel
