En dan nu weer wat vrolijkers

Inmiddels gaat het een stukkie beter op het werk. Er zijn een paar zaken op orde gebracht, zoals de product range, de netwerk drive waar we een hoop van onze informatie bewaren is opgeschoond, we hebben een verkoop agenda in outlook gemaakt en we hebben een bezoek gehad van de importeur van Pride, een Amerikaans rolstoelen merk, om ons een beetje uit de brand te helpen met een paar problemen. De gelederen zijn wat to rust gekomen. Niet dat elke offerte nu probleemloos de deur uit komt.... maar het is een begin.
Morgen ga ik "cold callen", wat inhoud dat ik de boer op ga om Northcott en Permobil een beetje bekender te maken. Op zich er een leuk idee; een beetje door de stad rijden van instelling naar instelling en hier en daar een praatje maken en een kop koffie drinken..... we zullen wel zien hoe het gaat morgen.

De laatste tijd weer een hoop leuke dingen gaan. Zoals:


Het Terracotta Leger





Chinees nieuw jaar gevierd in de stad.





Wezen surfen met gehandicapten (http://surfershelpingsurfers.com/index.html)
Trouwens beide rolstoelen op de foto's worden door Northcott verkocht. Degene met de ballonbanden is zelfs een eigen Northcott ontwerp.



Hoop mensen op de kade om de QE2 uit te zwaaien


Ik zat op de sleepboot die tegen de boeg duwt om het schip te draaien.



Mee geweest op een sleepboot in de haven van Sydney om de QE2 buiten de haven te brengen.
In tegenstelling tot een modern cruise schip met een hoop bogschroeven heeft de QE2 4 sleepboten nodig om de haven uit te komen. Het is een oud schip wat gebouwd is om snel de oceaan over te steken.
Dit weekend waren de Queen Victoria en de Queen Elizabeth 2 in de haven. Voor de QE2 was het de laatste keer ooit. Dit schip wordt uit de vaart genomen en aan de ketting gelegd in Dubai voor een tweede leven als drijvend hotel.
Hoe heb ik dat voor elkaar gekregen? Mijn huisgenoot Adrian z'n vader is een sleepboot bestuurder.





En natuurlijk weer wezen cruisen met m'n 4x4, met nieuwe banden deze keer. Dit keer trouwens ook een paar stukjes ge-2WD-ed; als je goed naar het bovenste plaatje kijkt kan je zien dat beide voorwielen los zijn van de grond!

Problemen op het werk

Voor ik weer begin over een nieuw avontuur in mijn 4x4 zal ik het eerst eens hebben over het werk.
Na mijn laatste tripje met de 4x4, waarvoor ik twee dagen vrij had genomen, kwam ik terug op het werk en kreeg te horen dat mijn baas ontslag heeft genomen. Zijn reden was dat hij terug ging naar uni, school, om iets saais te gaan studeren over managment in een sociale omgeving. Mijn inziens heeft hij een zinkend schip verlaten.
Ik weet dat dat misschien wat dramatisch klinkt, maar dat is het gevoel wat ik nu bij de hele situatie heb. Waar het in het kort op neer komt is dat we (en met we bedoel ik het verkoop team van Scott, Lena en ikzelf) geen organisatie hebben, geen stuctuur, geen verkopers die er langer zitten dan ik, geen goed archief, geen informatie over de stoelen die we verkopen, geen ordertrack systeem, geen training op de voor ons onbekende producten, geen training op het computer systeem wat we gebruiken, etc. Wat we dus doen de hele dag is stoeien met de papieren die we wel hebben, proberen meer info te vinden, prijzen bedenken, en ondertussen ook nog proberen we ook nog oplossingen te bedenken om een beetje stuctuur in de toko te krijgen. Daarnaast krijgen we ook nog zo nu en dan te horen dat we niet op kantoor horen te zijn, maar de straat op moeten om te verkopen want de verkoopcijfers waren niet goed afgelopen maand. Of te wel de druk wordt opgevoerd op een team nieuwe mensen die amper weten wat ze aan het doen zijn en dus na een paar weken zich al afvragen of het geen tijd wordt om een andere baan te zoeken.
De beste metafoor die er ik kan bedenken is dat de hele toko een hele ouwe gare auto is die nog wel rijd, maar meer ook niet. Om er voor de zorgen dat de auto weer jaren mee kan zal je de wagen even worden stop gezet om volledig te worden gestrip, roestgaten moet netjes worden dicht gemaakt al voor je begint met spuiten en nieuwe of opgeknapte onderdelen te monteren. Als die gare bak immers blijft door rijden dan kan het simpel weg niet lang goed blijven gaan of de motor valt er uit en moet je 'm naar de sloop brengen.
Maar het is niet allemaal slecht nieuws. We hebben immers een nieuw team die het wel als een uitdaging ziet om de toko eens goed op te bouwen. Daarnaast heb ik een gesprek aan gegaan met de operationeel manager van de hele Northcott Society. Ik heb 'm mijn zorgen duidelijk gemaakt en dat ik niet van plan ben om te lang door te gaan zoals het nu gaat en dat we voorlopig geen winst kunnen maken omdat we simpelweg niet de kennis en middelen hebben om van ons te kunnen verwachten dat we elke maand dikke winsten draaien. Ik heb er dus ook op aangestuurd om zo gauw mogelijk een paar knopen door te hakken zoals het te terug brengen van onze poductrange en wie zich vervolgens gaat richten op welke producten om in elk geval daarvan alles te weten te komen en alle informatie en brochures te verkrijgen van de toelveranciers.
Echter toen de manager de uitnodiging voor de vergadering naar ons toe stuurde heb ik 'm moeten afwijzen omdat ik anders in de knoei kom met een andere afspraak, aan de andere kant van de stad, die ook met pijn en moeite gemaakt is. Vervolgens belt de grote manager mijn afdelingsmanager om verhaal te halen; immers die Peter wilde toch zo gauw mogelijk een vergadering en nu is hij juist degene die de uitnodiging afketst.... Wat ik had moeten doen, en dus nu ook gedaan heb, ik mijn reistijden in mijn agenda zetten, en daarmee dus hele dagdelen afblokken.
Uiteindelijk heb ik de grote manager gepoogd de bellen, maar helaas die was niet te bereiken, dus nog geen vergadering...
Wordt vervolgd.....
Zoals ik al zei, ik was dus weer op een 4x4 trip geweest. En weer hadden we geluk met het weer, géén regen. Wel is mijn wagen flink nat geworden. De foto's en flimpjes hieronder geven wel een aardig beeld van ons tripje.



Deze ging gelukkig goed. Ik ben twee keer door deze rivier gereden en de eerste keer sloeg me de motor af in het diepe gedeelte. Waarschijnlijk zijn mijn bougie kabels een beetje poureus waardoor de bougies niet goed vonken, en zonder vonken geen ontbranding, dus geen vermogen.... de vloer van mijn wagen is nog steeds nat...
Op de rots rechts in beeld zitten Martin, vriend van André en Julia, André's dochter. André filmt deze aktie.



In de buurt van Newnes even een Kodak moment ingelast.



Zelfde track als hier boven alleen een paar kilometer verderop. De witte bus is de 4x4 van Martin.



Het eind van de Glowwormtunnel; dit is een oude spoortunnel die wordt bewoond door Glowworms, soort van vuurvliegjes. De wormpjes zelf kon ik niet op de foto zetten, zo goed is mijn camera nou ook weer niet.



FF checken hoe diep deze is.



Deze was niet zo diep, alleen wel hobbelig.



In nationaal park "Gardens of Stone"