Eindelijk dan weer wat foto's. Het werd inmiddels ook wel hoog tijd. Ik heb immers nog een stukje gereist met mijn ouders, ben op en neer geweest naar Queenslands voor het werk en heb met mijn Nederlandse/Finse vriend Maarten een weekje door NSW gereisd. Eerst even een stukje over het reizen met mijn ouders. Ik ben samen met hen terug gereden naar Sydney als het ware. Ze zaten op ongeveer 3 uur rijden (klein stukje dus) ten zuiden van Sydney. Ze hebben een mooi rondje NSW en Victoria gedaan met een huur camper, immers mijn auto lenen was geen optie. Hieronder staan een paar foto's van het laatste stukje van mijn ouders reis in Australie.
De camper van mijn ouders
Weerlicht in Jervis Bay
Kliffen aan de buitenkant van Jervis Bay
Sydney Harbour Bridge vanaf de AMP tower
Mijn ouders op de veerboot naar Manly
Kort nadat mijn ouders hier waren moest ik voor het werk op en neer naar Queensland voor een passing en een paar herpassingen. Totaal 7 afspraken in 6 dagen. De eerste klant zat op twee volle dagen rijden vanaf Sydney. Was op zich een leuk tripje, ben op een paar boerderijen geweest waarvan er 1 een oprit had van 8 kilometer lang! Maar ik ga er niet te lang op door, ik ben immers toch weg bij Northcott.
Mijn kantoor tijdens mijn Queensland trip
Testrit in Permobil X850 (AWESOME!)
Goed een dag terug vanuit Queensland stond mijn oude vriend Maarten op het vliegveld. Voor iedereen die Maarten niet kent; wij gaan terug tot aan de kleuterschool, toen ik nog een klein Petertje was. Maarten leeft tegenwoordig in Finland en was bezig met een wereldreis (http://www.maartenwereld.blogspot.com/) en was het dus niet meer dan logisch dat hij een tussenstop zou gaan maken in Australie. Een dag na zijn aankomst zijn we in de bestelbus gesprongen om een rondreisje NSW te gaan maken. Nee, niet met mijn 4x4. De weersverwachting was verschrikkelijk en de kans dat we de outback in zouden gaan vrij groot, en dan is een auto van de zaak wel zo handig ;-) Daarnaast was mijn busje natuurlijk een stuk ruimer. De tocht die we hebben gemaakt ging eerst langs de kust naar het noorden, maar na een paar dagen hadden we toch wel redelijk genoeg van de regen en hebben we besloten om het binnenland in te rijden, richting Bourke. Er is hier een uitdukking die gaat: "Back 'o' Bourke". Het betekend zoiets als "Nergenshuizen". Of te wel we zijn naar de middle-of-no-where gereden om een een beetje Outback gevoel te krijgen. De foto's hieronder geven denk ik wel aardig weer hoe de trip was.
Maarten en de "Drie gezusters" in de Blue Mountains
Slecht weer in de Blue Mountains
Wolken en strand aan de noordkust
Meer strand en wolken aan de noordkust
Kookaburra, typische Australische vogel; enorme ijsvogel
Maarten is botanist en maakt errug veel planten foto's dit is er 1 van honderden die nu op mijn computer staan.
Red sand unsealed road
Picknick in de Outback
Gepensioneerde Land Rover
Terug kijken in de Outback
Camperen in "Back o' Bourke"
Vuurtoren bij de Kiama Blowhole
Kiama Blowhole
Norfolk Pines bij de Blowhole
Aboriginal rock art
Schaapscheer demo in Mudgee
Open mijnbouw in de Outback
Dit is een kleine versie van de machine die de mijn in rijdt op de foto hier boven
Uitzwaaien van Maarten op het vliegveld
Groeten uit Sydney vanaf South Head
Tenslotte nog een up date van de banenjacht.
Het is niet makkelijk om een nieuwe baan te vinden. Ik moet naast dat ik een nieuwe werkgever moet vinden die er ook van te zien overtuigen dat hij een sponsor voor mij wil zijn. Dat betekend dat er wat extra kosten en verantwoordelijkheden van toespassing zijn. Zo moet ik voor mijn visum een particuliere ziektekosten verzekering hebben, betaald door de baas. Daarnaast moet de baas garant staan voor het feit dat ik het land verlaat als ik om welke reden dan ook niet meer in dienst ben. Vervolgens is het ook nog zo dat ik niet zomaar elke baan kan krijgen. Ik zou bijvoorbeeld met mijn reisleider ervaring wel een baan kunnen vinden in het toerisme hier, alleen de overheid zal mij geen visum verschaffen omdat er genoeg ozzies zijn die het ook zouden kunnen.
Ik heb inmiddels al een hoop revalidatie bedrijven in Sydney aangeschreven, alleen er zijn maar weinig vacatures op het moment. Daarnaast ben ik zelf ook aan het twijvelen of ik we de dealer kant op wil. Ik zit er nu aan te denken om binnen een revalidatie instelling een baan te zoeken. Ik al heb mijn CV en een presentatie van bewegingstechnologie naar "Prince of Wales Hospital" gestuurd; die hebben een vacature voor Technical Rehab Officer.
In elk geval bedank voor alle steun maar nog even blijven duimen alsjeblieft.
zaterdag 24 mei 2008
dinsdag 13 mei 2008
Dikke wolk met een dikke zilveren rand
Eerder schreef ik al dat ik het niet naar mijn zin had op het werk, sterker nog verre van dat. Nu is mijn baas ook niet gek en die had dat ook wel door. Immers mijn verkoopcijfers waren niet om over naar huis te schrijven.
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben ontslagen, nu amper een paar uur terug. Dit houdt in dat ik op zoek moet naar een nieuwe sponsor om uberhaupt te mogen blijven. Maar wat dat betreft gaat het ook al goed. Ik heb al een paar contacten gemaakt die mogelijk hoop gevend zijn. Of te wel, een dikke wolk voor de zon met een heel mooi zilveren randje; de wereld ligt weer eens aan mijn voeten.
Waar het nu concreet op neer komt is dat ik tot eind juni betaald krijg en daarna nog een periode heb van 4 weken om een nieuwe baan te vinden. M.a.w. ik heb twee en een halve maand de tijd voor dat ik het land uit moet.
Hoe voel ik me er bij? Ik ben deel teleurgesteld en deels opgelucht. Immers ik geloof nog steeds in Permobil. Maar ben tegelijk opgelucht omdat ik nu tenminste niet meer vast zit aan Northcott en een hoop tijd heb om op zoek te gaan naar wat nieuws, naar wat beters.
Vanaf nu werkt mijn mobiele nummer dus ook niet meer en heb daarom een nieuwe telefoon gekocht. Het nummer is:
+61 (0) 4 1571 1971
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben ontslagen, nu amper een paar uur terug. Dit houdt in dat ik op zoek moet naar een nieuwe sponsor om uberhaupt te mogen blijven. Maar wat dat betreft gaat het ook al goed. Ik heb al een paar contacten gemaakt die mogelijk hoop gevend zijn. Of te wel, een dikke wolk voor de zon met een heel mooi zilveren randje; de wereld ligt weer eens aan mijn voeten.
Waar het nu concreet op neer komt is dat ik tot eind juni betaald krijg en daarna nog een periode heb van 4 weken om een nieuwe baan te vinden. M.a.w. ik heb twee en een halve maand de tijd voor dat ik het land uit moet.
Hoe voel ik me er bij? Ik ben deel teleurgesteld en deels opgelucht. Immers ik geloof nog steeds in Permobil. Maar ben tegelijk opgelucht omdat ik nu tenminste niet meer vast zit aan Northcott en een hoop tijd heb om op zoek te gaan naar wat nieuws, naar wat beters.
Vanaf nu werkt mijn mobiele nummer dus ook niet meer en heb daarom een nieuwe telefoon gekocht. Het nummer is:
+61 (0) 4 1571 1971
Abonneren op:
Posts (Atom)