Maar je moet door. Het dagelijks leven gaat verder. Kylie en ik zijn beiden weer aan het werk en ik heb er inmiddels de nodige kilometers op zitten. Gisteren naar een passing geweest op ongeveer drie en een half uur rijden en vandaag naar een passing op twee en een half uur afstand. Hier is dat vrij normaal. Immers West Australie is de grootste staat ter wereld.
Afgelopen weekend twee keer wezen kite surfen. Het ging op zaterdag zo goed dat ik het wel zag zitten om op de rivier te gaan surfen op zondag. Blijkt dat brak water en gebouwen om het water toch heel anders surft dan open zee. Het ging van geen kanten op zondag. Ik dreef de hele tijd af. Daar kwam nog eens bovenop dat ik op zondag ontdekte dat een paar naden van mijn vlieger op springen staan en er 1 al gerepareed moet worden. Gelukkig is het wel garantie.
Deze rots is de bestaansreden van Merredin. Merredin ligt halverwege Perth - Kalgoorlie. Ongeveer 300 km ten oosten van Perth. Het muurtje is gebouwd om het regenwater wat op de rots valt te kanaliseren naar een reservoir bij het laagste gedeelte van de rots. Het water werd gebruikt om de stoomtrein van water te voorzien en in de tweede wereld oorlog het veld ziekenhuis wat in Merredin was opgebouwd.
De kapotte naad van de leading edge van mijn vlieger.
Deze rolstoel reperatie is uitgevoerd door de gebuiker zelf.
Zaterdag: de goeie surf dag.
In de achtergrond Cindy; Kylies zus. De man met de video camera is Jeremy; haar echtgenoot. Het kleine mannetje me met de rode pet is hun zoon Brennan. Aan de rechter kant Kylie's moeder Dorothey.
Tijdens het voeren van de roe's was Cindy doods benauwd terwijl Brennan absoluut geen angst had... en dat terwijl Cindy geboren en getogen is in Australie en Brennan in de V.S. ...
