Op vrijdag vroeg de operationeel manager of ik van het weekend zin had in een "home cooked meal", ik hoefde maar te bellen en ik was welkom. Zo geschiede. Na zaterdag nog wat te hebben geshopd ben ik naar mijn huis gelopen en heb ik 'm maar eens gebeld. Zijn antwoord: "No worries mate, come on over!" Dus ik ben in mijn bolide gestapt en heb een poging gedaan om de stad door te komen. Met een enorme omweg en een illegale trip over de tollweg (mijn betaal-automaatje was weg) heb ik het uiteindelijk gered. De beste man woont samen met zijn dochter en vrouw in een oud (130jr) huis midden in de stad. Op loop afstand van een hoop goeie restaurantjes en met de uitvalswegen naar Parramatta binnen handbereik. Voor, tijdens en na het eten uitgebreid gekletst over Northcott (mijn nieuwe baas) en over van alles wat daar mis is. Ik zal er nu nog niet op in gaan; ik wil eerst zelf een mening kunnen vormen. Maar als ik hem mag geloven staat me nog een intressante tijd te wachten. Hoe dan ook; volgens goed Australisch gebruik moest ik maar blijven slapen, bovendien had ik te veel bier gedronken om nog te mogen rijden. De volgende ochtend samen ontbeten en vervolgens in de samen in zijn auto gestapt om een rondrit te maken door mogelijk intressante wijken om te gaan wonen. Na anderhalf uur had ik wel een beetje last van overkill. Ik heb maar een klein deel van de stad gezien, maar er lijkt geen eind aan te komen. Maar dat zal nog wel een kwestie van wennen zijn; het is hier immers geen Zwolle. Morgen is mijn eerste echte werkdag. Waarschijnlijk zeer binnenkort dus weer een aanvulling op mijn blog.
Hieronder staan nog een paar foto's van mijn huidige huis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hallo Peter,
Ziet er perfect uit.
Gr. Trees/Karel
Hé Peet,
Ziet er prima uit! Goed te leven daar. Leuk... even een kijkje in je huisje via internet.
Een reactie posten