En toen was er nog maar één.
Afgelopen woensdag is mijn laatste verkoop collega op staande voet ontslagen. Waarom precies weet ik niet, maar het schijnt een combinatie te zijn van niet nakomen van zijn afspraken, liegen over de verkoop cijfers en vreselijk onpraktische werken (op en neer naar Melbourne vliegen voor een hele kleine deal die daardoor niets op zal leveren bijvoorbeeld). Of te wel ik ben nu als enige over in het verkoopteam, in de chaos die is achter gebleven na het plotselinge vertrek van mijn collega.
De afgelopen dagen heb ik me dus ook met name bezig gehouden met damage-control. Afspraken afzeggen of verzetten. Voicemail berichten afluisteren en mensen terug bellen, telefoons doorschakelen en alle afspraken van de afgelopen maand nabellen om na te gaan wat er afgesproken is. Daar kwamen trouwens de vreemste reacties op. Sommige mensen waren blij dat hij weg is en anderen accepteerde het gewoon en één moeder ging door het lint toen ik doorvroeg wat er afgesproken was. Bleek dat mijn collega had beloofd om een hele kleine Permobil Vertical (elektrische rolstoel waar je in kan staan) als demo in te kopen. Echter er is géén inkooporder gemaakt en waarschijnlijk is haar dochter te klein voor een Vertical. Toen ze dat hoorde viel er niet meer met haar te praten, hing ze op en ging ze de manager bellen.
Waarschijnlijk is dit nog maar het topje van de ijsberg. De collega's van finance zijn in de stapels papieren gedoken die zijn achter gebleven op zijn bureau en vertelde na 4 dossiers al dat het wel eens maanden kon gaan duren om dat allemaal recht te breien.
Maar er gloord hoop aan de horizon. De reden van het ontslag is dat het bedrijf door een verandering gaat (moet gaan). Dit houdt in dat we in december een twee nieuwe mensen in het verkoop team krijgen en dat er 1,5 FTE administratie bij komt. Daarnaast wordt de chef werkplaats manager van de hele divisie wat een goed besluit is want dit is ook een nieuwe kracht, hij is er een paar maanden langer als ik. Of te wel. In het nieuwe jaar kunnen we een frisse start maken en de hele toko goed en efficient opbouwen.
Bovendien hebben we nog een vacature te vullen. Die van "Bussiness Development Manager" voor de Permobil rolstoelen. Deze man of vrouw zal de taak hebben om Permobil door heel Australië aan de man te brengen. Of te wel een dealer netwerk op te zetten. Dit land is immers te groot vanuit alleen Sydney te bedienen.
Dus; Geachte collega's van Permobil. Als je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging en een heerlijk klimaat. Meld u en wie weet staan we dan wel over een paar maanden samen bij de barbeque.
Trouwens het surfen ging lang nog niet zo slecht. Ik ben tot stand gekomen en ben niet verdronken of flauwgevallen. Maar ik denk dat ik me toch meer ga richten op kite-surfen. Ik weet nog niet of ik het wachten en naar de golven staren wat bij het surfen hoort echt leuk vind.
Dit weekend hebben we een feestje in het huis omdat één van mijn huisgenoten klaar is met haar studie en gisteren een feestje van het werk. Dit werk feestje was in de "worker club" en was alleen voor werknemers van de werkvloer, dus géén managers. Tevens waren er een hoop oud werknemers. De verhalen die toen los kwamen.....
Hieronder staan nog wat foto's van mijn busje en mijn nieuwe surfboard.
zaterdag 1 december 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hey Peter,
Niet alleen bij het surfen maar ook bij je werk blijft het toch de kunst je hoofd boven water te houden en rustig door te gaan met ademhalen...
Lekker positief blijven.
Succes en groeten
Een reactie posten