Peter in Australië: De rest van de reis

Waar waren we? Ah ja, Adelaide.
De dag na de Barrosa Valley zijn we weer vroeg opgestaan. Dit keer stond de bus voor om kwart over 6 in de morgen. Na iedereen te hebben opgehaald, waaronder een backpackster die dacht dat ze naar de Barrosa Valley ging (oeps), zijn we vertrokken richting Kangaroo Island. Beetje flauwe naam als je bedenkt dat Australië een eiland is en vol met kangaroes zit, maar goed, op Kangaroo Island zitter er echt heel veel. De trip was dus ook met name een natuur-kijk-trip. En natuur was er volop. We hebben koala's, kangaroe's, wallabies, zeeleeuwen, pinguïns en dolfijnen gezien. En vast nog meer beesten, maar het schiet me ff niet te binnen.
Na Kangaroo Island, waar we buiten hebben geslapen in een "swag", voor mijn broer de eerste keer in zijn leven dat hij buiten heeft geslapen, terug naar Adelaide.
De volgende dag hebben we de huurauto opgehaald. Een Toyota Aurion SX6. Helaas is die niet in Nederland te krijgen, want het was/is een heerlijke wagen. Zeker voor twee lange hollanders en een hollander van gemiddelde lengte.
Vanuit Adelaide zijn we naar de Naracoorte gotten gereden. Daar reed Robin nog bijna de kinderen van mijn neef omver. Niet helemaal waar hoor, maar ze staken wel de straat over op het moment dat wij de parkeerplaats op reden. Nogal een toeval dat ze juist de grot uit waren en ons tegen kwamen. We hebben terplekke dus een afspraak gemaakt om te gaan BBQ-en op de camping.
In de Grampians zijn we Hollow Mountain opgeklommen. Eenmaal boven leek er een soort van paadje over een richel te gaan. Dus ik denk, laten we dat eens volgen. Het paadje bleek doodlopend te zijn. Echter op het eind van het pad lag wel een schat verborgen. Het bleek een schat van Geocaching. Dit is een GPS schatzoekers sport. We waren dus bij toeval op een schat gestuit. Het is vervolgens de bedoeling dat je iets meeneemt uit de schatkist en iets anders achter laat. Mij leek het wel toepasselijk om Gargamel, die Robin mij in Amsterdam vorig jaar had meegegeven, daar achter te laten. Ik heb er mijn E-mail adres achter gelaten en hopelijk komt er ooit een bericht over het welzijn van de aardsvijand van de Smurfen.
Vanaf de Grampians zijn we via de Great Ocean Road naar Melbourne gereden. Langs de GOR hebben we nog een helicoptervlucht gemaakt langs de 12 Apostelen. Was erg leuk om ook een keer te doen, zeker als het voor half prijs is.... je moet er een beetje zielig voor doen tegen de piloot achter het inschrijfbureautje, dat je het niet kan betalen en zo, en je broer en zijn maat wel.... en dan vliegt de prijs opeens omlaag.
Uiteindelijk, na een lange dag rijden, in Melbourne aangekomen waar we konden verblijven bij een vriendin van Kylie. En Kylie was voor het weekend ook nog even over komen vliegen (jheee!).
In Melbourne vielen we met de neus in de boter, of eigenlijk beter gezegd in de barbeque. Kylie had wat vrienden uitgenodigd en dan is het al gauw een BBQ. De volgende morgen voor het ontbijt weer BBQ en vervolgens naar het park voor de verjaardag van Kylies schoonzus, om dus weer een BBQ te hebben. Het gaf mijn broer en zijn maat een goed inzicht in de Australische cultuur. Des te meer omdat we 's avonds naar een cricket wedstrijd zijn geweest na cricket te hebben gespeeld in het park. De wedstrijd was Australie tegen Zuid Afrika. Een zogeheten "twenty/twenty match". Iets wat een paar jaar geleden in het leven is geroepen om cricket wat vlotter te maken. En ik moet zeggen dat het werkt. Ik snap de regels nu beter en heb met die avond niet verveeld. (Ter informatie: een " test match" kan we 5 dagen duren)
Vanuit Melbourne ging de route naar Milawa, waar Kylies ouders wonen. Nu ligt Milawa midden in de Gourmet Region, wat inhoud dat er bourgondisch wordt geleeft. Dus veel wijn, kaas, chocolade, olijven en honing. He, wat vervelend nu ;-) Maar hoe dan ook. We hebben hier wel onze eerste echte hete dag gehad tijdens het wijn proeven. Op een gegeven moment gaf het dashbord 44 graden aan. Dat was zelfs voor de airco een beetje te veel van het goede; het werd niet echt koud meer in de auto. Wel in de snikhitte nog even wezen kijken in Glenrowan. Een klein dorp wat zijn beroemdheid ontleend aan dat de laatste bandieten daad van Ned Kelly daar plaats vond.
Helaas ging het van Milawa naar Sydney de volgende dag en zat de reis er al weer op. Wat nog een keer benadrukt werd door het feit dat de goedkeuring van het visum op vrijdag avond binnen kwam.
Of te wel, ik moet weer aan het werk (is trouwens maar goed ook want mijn spaargeld begint nu wel op te raken). Ik ben dus begonnen met op zoek gaan naar een verhuizer en het verkoop klaar maken van mijn 4x4. Want die gaat toch niet mee naar Perth. Hij is iets te onbetrouwbaar en niet praktich voor de langere afstanden in Western Australia.