Peter in Australië: maart 2009

NEDERLANDS

Het is inmiddels twee weken geleden dat ik, na negen en een halve maand van werkeloosheid, weer aan het werk ben gegaan. Nog even ter herinnering . Ik werk nu bij AC Mobility ( de website moet trouwens hoog nodig worden ge-up-date). Dit is een Australische fabrikant van elektrische rolstoelen. Het is maar een klein bedrijf maar wel met een goede reputatie. Ik kan niet al te veel inside information geven van deze post komt ook in het Engels on-line te staan.... Wel staan hier onder foto's van de twee nieuwe modellen. De 6 wielige Atigra is een groot succes. Dit is de enige midwheel aangedreven, in Australie ontwikkelde en geproduceerde, elektrische rolstoel.
Hoe dan ook, ik ben in principe aangenomen voor verkoop, echter omdat de verkopen op dit moment zo goed gaan breng ik meer tijd door in de werkplaats dan op straat (om passingen te doen). Ik ben vooral bezig met rolstoelen in elkaar sleutelen en standstralen van onderdelen. Daarnaast de stel ik rolstoelen af voor passingen die mijn baas momenteel doet en doe de nodige hand en span diensten. Maar ik ben wel dik te vreden met mijn huidige taken. Ik leer een hoop over de rolstoelen, hoe de processen in het bedrijf lopen, hoe de markt in Australie werkt, etc. Maar het belangerijkste is dat ik 's morgens opsta met zin om naar mijn werk te gaan.
Verder zijn we nu goed en wel ingetrokken in ons nieuwe huis. Een huis waar we bij toeval in konden omdat een vriend van Kylie binnen Perth ging verhuizen en zijn huurcontract was nog niet afgelopen. Het is een huis met drie slaapkamers, twee badkamers, een dubble garage en een "walk in wardrobe" in de master bedroom.
De locatie is ook helemaal niet verkeerd. Op 5 minuten lopen hebben we twee supermarkten, winkels en een hele hoop restaurants. Daarnaast zitten we op 2,5 km van de rivier en op 7 km van downtown Perth. Ook werk is binnen afzienbare rij afstand. In de spits is het een half uur en daar buiten maar 25 minuten. We zitten nu in onderhuur maar gaan willen hier wel langer blijven en gaan dus regelen om de huur over te nemen.
Tenslotte nog bedankt voor de felicitaties en blijf klikken op de reclame aub. Zit inmiddels al op bijna 22 dollar!

ENGLISH

It is now two weeks ago that, after nine and a half months of unemployment, back to work I went. Just a reminder. I now work for AC Mobility (the website needs to be up-dated). This is an Australian manufacturer of electric wheelchairs. It is but a small company but with a good reputation. I can not give too much inside information since this post is available in English on-line as well .... Below are pictures of the two new models. The 6 wheel Atigra is a great success. This is the only midwheel driven, developed and produced in Australia, electric wheelchair.
Anyway, I am in principle for sale, however, because sales are going so well at this time I am spending more time in the workshop than on the street (to do assessments). I am mainly bolting together wheelchairs or sandblast parts of it. In addition, I set up wheelchairs for assessments that my boss is doing and do the necessary random services. But most importantly I am happy with my current duties. I learn a lot about the wheelchairs, how the processes in the company work, how the market works in Australia, etc. But the most important is that I am getting up in the morning happy to go to work.
Furthermore, we are now very well settled in our new house. We were lucky to get this house, because a friend of Kylie in Perth and was moving house and his lease was not yet over. It is a house with three bedrooms, two bathrooms, double garage and a walk in Wardrobe "in the master bedroom.
The location is also pretty good. it is a 5 minutes walk to two supermarkets, shops and lots of restaurants. In addition, we are on 2.5 km of the river and 7 km from downtown Perth. Also work within a reasonable driving distance. We are now subletting but like the house and are therefore arranging to take over the lease.
Finally thanks everybody for your best wishes. And by the way; note the advertising on my blog; every time you click on it, i make a couple of cents. Anything between 12 and 30 cents. So don't feel obligated but you clicking makes me happy ;-)

AC Mobility Atigra midwheel drive electrische rolstoel

AC Mobility Traxx 2 rear wheel drive electrisch rolstoel

Huis vanaf de straat. Street view on the house.

Garage voor twee auto's. Double garage.

Woonkamer. Living room.

Keuken. Kitchen

Master bedroom.

Master badkamer. Master bathroom

In loop kast. Walk in wardrobe.

Gasten kamer. Guest room.

Gasten badkamer. Guest bathroom.

Wasruimte. Laundry room.

Na mijn laatste bericht zijn we inmiddels een heel stuk opgeschoten. 5266 km om precies te zijn. We zijn eindelijk in Perth aangekomen!
Twee weken geleden, of eigenlijk al bijna 3 weken geleden kwam op vrijdag middag de verhuiswagen om onze spullen in te laden. We waren redelijk verbaast dat er maar twee verhuizers waren om alles in te laden. Immers er moest ook een pooltafel mee. Waarvoor ik voor die tijd had aangegeven dat het een stenen tafel is en dus errug zwaar. Maar goed ze kwamen dus met z'n tweeën. Na de hele middag stouwen in de container zijn we naar mijn oude huis in Summer Hill gereden om de pool tafel op te halen. En daar begon het gedonder. De verhuizers hadden geen draagharnassen of andere draaghulpmiddelen. Dus uiteindelijk hebben we met vereende krachten en een gevloek en gescheld de hele tafel in de verhuiswagen wagen gekregen.... en nu maar duimen dat alles goed gaat tot in Perth.
Al wel; de dag er op, op zaterdag zouden er een picknick in het park gaan houden als afscheids feestje. Helaas werd dat een indoor picknick vanwege de regen. Maar des al niet te min was het een geslaagd feestje.
Op zondag zijn we echt vertrokken uit Sydney. Kylie's tien jaar oude Toyota Corolla hatchback zat volgepakt tot het plafond met kampeer spullen en nog wat laatste dingen die vergeten waren aan de verhuizers mee te geven. We zijn die dag tot Milawa, Victoria gereden. Daar komt Kylie vandaan er was het dus tijd om afscheid te nemen van ouders, opa's en oma's en oude vrienden.
Na een paar dagen zijn we door gereden naar Melbourne voor het tweede afscheidsfeestje. Kylie heeft 8 jaar in Melbourne gewoond. Omdat we er toch waren ben ik een dag op stap geweest met een paar “mates” naar de Melbourne Motorshow. Een soort Auto RAI alleen dan wat kleiner. Het ging er met name over alternatieve brandstoffen en zuinig rijden en dergelijke. Tevens stond er de Nederlandse “Carver”. De knakker die bij de stand stond was alleen geen Nederlander maar een Kiwi (New Zealander). Die wist te vertellen dat in Australië de “Carver” niet op de weg mag. En dat het ook nog wel even kan duren, want hier moet van elke staat een goedkeuring hebben om je auto (en ook rolstoel) geregistreerd te krijgen. Dus voor degene die dachten dat Australië één land is, dat is niet waar. Met praat hier wel allemaal Australisch (want Engels kan je het niet noemen met zo'n dik accent) maar elke staat heeft zijn eigen regeltjes, rijbewijzen, kenteken platen, APK keuringen, certificeringen, import beperkingen, etc.
Maar goed, terug naar de reis. Na een paar dagen rond hangen in Melbourne, waar ik ook nog een paar zakelijke bezoekjes heb afgelegd was het tijd om weer berg op te rijden in de Corolla (berg op omdat hij zo laag lag aan de achterkant dat het leek alsof we de hele weg berg op reden). We zijn begonnen op de Great Ocean Road. Ik had 'm al twee keer gedaan, maar hij is zo mooi dat ik het geen straf is om 'm een derde keer te rijden. Na en dag prachtig rijden was het tijd om te kamperen. We stonden op een soort “kamperen bij de boer” campingkje net buiten Port Fairy. We hadden geluk die nacht want er was een orkaan voorspeld. Maar de we hebben gelukkig geen problemen gehad en de nacht zonder tent scheuren overleeft.
De volgende dag zijn we richting Adelaide gereden langs de kust. Adelaide hebben we niet gehaald, we zijn tot Murray Bridge gekomen. Waar we weer de tent hebben opgezet in de vliegende storm. Maar ook dit keer heeft die het overleeft.
Trouwens als je afvraagt waarom ik alle plaatsnamen er in zet; dat is voor de “Google Earhters” onder ons. Ik heb nog niet kunnen ontdekken hoe ik een kaart waarop je routes kan aangegeven op mijn blog kan zetten. Maar de afstand die we hebben gereden totaal is denk ik gelijk aan die van Noord Kaap tot aan Gibraltar. Het landschap is alleen lang niet zo afwisselend.
Maar terug naar de reis. Na Murray Bridge zijn we door gereden naar Streaky Bay via de (voor de wijn liefhebbers misschien wel bekende) Barosa Valley en Clare Valley. Dit was een lange dag rijden waarop we nog bijna een kangaroe hebben dood gereden. Maar wat wildlife betreft was de nacht nog leuker. Midden in de nacht maakt Kylie mij wakker omdat ze voetstappen rond de tent hoort en gelik! Na wat knippen met mijn vingers, klappen in mijn handen en meppen tegen de tent val ik weer in slaap. Maar Kylies nacht was een tikkie onrustiger. De volgende ochtend blijkt er een dingo ( je weet wel van: “The dingo took my baby!” ) aan de tent te hebben gelikt. Die was natuurlijk de condens van de tent aan het likken om wat te drinken. Maar het is we een rare geaarwording. (het kan trouwens ook een vos zijn geweest, maar een dingo klinkt wat stoerder).
De volgende ochtend zijn we begonnen aan de grote oversteek; “ de Nullabor”.
Dit is vooral heel veel niets. Het begint met enorme cattle stations. Boerderijen met schapen of koeien. Dan verdwijnen langzaam de bomen en op den duur zijn er alleen nog maar struiken, die vervolgens ook steeds kleiner worden. Op een gegeven moment kom je bij de “Head of the Bight”. Hier beginnen de kliffen. Dit voelt ook echt als het einde van de wereld. Als je op zo'n klif staat zie je alleen maar oceaan, kliffen en een vlakte vol met stuiken. Was wel erg mooi. Zeker als je dan bedenkt dat er in de wijde omtrek praktisch niemand is. En dat terwijl je 100 meter van de “rondweg” van Australië kampeert. Want dat was wat we gedaan hebben. Op 60 ten westen van Border Village, de grens met Western Australia. Trouwens op dit stuk weg zijn er geen steden, dorpen of gehuchten te vinden. Alleen roadhouses. Want Border Village mag dan wel een naam hebben die een dorp suggereert, maar het is niet meer dan een hotel met camping, tankstation en controle post.
Uiteindelijk zijn we bij Border Village de “grens” overgegaan naar WA. Hier hebben we nog het langste stuk rechte weg van Australië gereden (146,6 km) om vervolgens bij Norsman rechts af te slaan richting Kalgoorlie. We bevinden on nu in de mijn streek van WA. Hier is het om de auto die je tegen komt er één uit de mijn. Te herkennen aan het oranje zwaailamp op het dak.
Na een nacht in Kalgoorlie op de camping met reuze mieren die Kylie en mij hebben gebeten zijn we de volgende dag door gereden naar onze uiteindelijke bestemming “Perth”.
Tenslotte nog iedereen bedankt voor het klikken op de advertenties, Ik heb er inmiddels al $ 16,06 verdient. Dus ik zou vragen; blijf klikken aub.

Bij deze dan ook gelijk ons nieuwe adres:

310 C Berwick Street
East Victoria Park WA 6101
Australia